Bóg Dziecina w żłobie leży

 Bóg Dziecina w żłobie leży,
     Na tem zimnie bez odzieży,
     Rzecz od wieków niesłychana,
     Sługa z Pana.

 Pójdźmyż wszyscy na te dziwy,
     Gdzie Bóg człowiek ledwie żywy.
     Drży Niemowlę, mróz srożeje,
     Nikt nie grzeje.

 Koral jagód wybledniały,
     Boże lica zawiędniały,
     Kryształ w oczach już się ścina,
     Panny Syna.

 Skoczmy rześko po pacholę,
     Nie chuchaj Nań z osłem wole,
     Zagrzejem to Dziecię, dziatki,
     W domu Matki.

 Tatuleńku po kolędzie,
      Niech u ciebie Jezus będzie,
      Niesieć dary na Swem łonie,
      Na twe skronie.

 Z tem Dzieciątkiem dzieciom Twoim,
     Pozwól Matko być wesołym.
     Zabawiem się, poigramy,
     Potańcujem, zaśpiewamy.